راه دیدار

 در طول یک سال گذشته از دریچه های مختلف به جریان فتنه نگریستم تحلیل های متفاوتی خواندم و شنیدم ....

در مورد نام مقدس شهید که بر چه کسانی نهادند ولی لیاقت نداشتند در مورد کسانی که فریاد بسیجی واقعی سر دادند درحالیکه حتی نام همت را نمی دانستند و من بیزارم از این جماعت ...

در گوشه و کنار این در گیری اما مومنانی بسیجی صفت آرام آرام پر کشیدند و صدای بالشان لابه لای فریاد بسیجی واقعی بعضی ها گم شد و فقط و فقط قلب شکسته ای برای خانواده شان از غم فراق باقی گذاشتند...

برای تو می نگارم حسین کبیری برای تو که بسیجی بودی و هستی ...

پدرت را دیدم که بعد از گذشت یک سال و چند ماه انگار فقط یک روز از داغ تو گذشته دلش خون بود و می گریست خون می گریست ...

از تو گفت از بوی فاطمه که استشمام می کردی از تو ...

اندیشیدم چگونه ممکن است کسی بخواهد دوباره در تاریخ جایگزین اولی و دومی و سومی شود که ابلهان فتنه گر روزگار ما خواستند ...

اندیشیدم چگونه پاسخ پدرت را خواهند داد ....

اندیشیدم که چگونه جواب پدر امت را که می دانم از خون تو نخواهد گذشت خواهد داد ...

اندیشیدم که باید جواب خونت را بدهند ...

چگونه جواب گریه ی سید پرده نشین را خواهند داد ...

چگونه جواب مادرمان که بویش را استشمام کردی و به سویش پر کشیدی را خواهند داد ...

راستی در لحظات آخر مادردلسوز شهداء را که دیدی و به سویش پر گشودی  هنوز هم دست به کمر بود  ؟؟؟

اما من از پدرت شنیدم که گفت الان انکسر ظهری ...

مدتها بود که می خواستم بنویسم از مکانی که به دزدی نام بسیج را بر رویش گذاشتند بنویسم و درد دل کنم ولی اینها همه را با یاد تو فراموش کردم و نمی نویسم تا برخی از دعوای اندک سوت و کف سر ندهند  !

 از بین این هزاران دزد نام بسیج یک نفر مانند تو باشد  که برای حضرت ماه نه فریاد که جان نثار کند یاد آور نام بسیجی و شهید خواهی شد و ما هم به یاد می آوریم مردان مرد هنوز هستند ...

امام خامنه ای : انسان می تواند کارهای نشدنی را شدنی کند .