اصل و فرع

مشکل عموم روشنفکران غرب زده ی ایرانی این است که سعی در تطابق دین اسلام با سکولاریسم غربی دارند و از آنجا که حس روشنفکرمابانه دارند اول غربی می شوند و بعد  به دنبال غربی کردن اسلام می افتند .

اعتقادات سروش و آرش نراقی بر این باور است که دیدشان به دین غربی است . مشکل اینجاست که اینان با نگاه یک روشنفکر به دین می نگرند در واقع دین و باور های دینی در اعماق جانشان نفوذ نکرده که اگر خلاف این بود هیچ وقت نمی توانستند خود را خارج از دینشان فرض کنند .

زمانی که مطرح می کنند که اصل اخلاقی سکولاریسم  بیان قوانین الزام آور و سیاستهای تنظیم کننده عرصه عمومی فقط و فقط با اعتبار عقل است و دلایل و مدارک دینی حتی نمی تواند گواه یا راهنمای عقل باشد داخل در منجلاب بی دینی می شوند . غرب زمانی به فضاحت امروز و بی اخلاقی کنونی دچار شد که فراموش کرد دین باید راهنمای زندگی باشد و خرد بشری کوته تر از عالم طبیعت و فرا طبیعت است و این فراموشی را با سیاست آلوده نشدن دین به سیاست توجیه کرد .

حال روشنفکران ما بیرون از دین می ایستند و تلاش می کنند تا دین را با ورژن آمریکایی تهیه کنند . غافل از اینکه مردم به اعتقادات دینیشان باور دارند و همه چیز را با خرد دینیشان می سنجند زیرا که اعتقادشان همان دینشان است دینشان همان قلبشان و قلبشان همان عقل و خردشان .

در واقع حقیقت این موضوع در فرع و اصل قرار دادن مسئله ی دین است روشنفکران آن را فرع و بسیاری آن را اصل می دانند .